2. ติดเชื้อจากที่ไหน

     1. ติดจากการสัมผัสโดยตรงกับเลือด น้ำเหลือง สารน้ำของคนและสัตว์ที่เป็นโรค

     2. ติดต่อได้ง่ายจากคนสู่คน หากสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยหรือผู้เสียชีวิต

     3. เชื้อเข้าทางผิวหนังหรือเยื่อเมือกที่มีแผลหรือรอยถลอก รวมถึงโดนวัตถุมีคมที่มีเชื้อตำ

     4. ไม่ติดต่อทางการหายใจ แต่ถ้าได้รับสารน้ำ/ละอองอากาศที่มีเชื้อเข้าทางเดินหายใจ ก็เป็นโรคได้

     5. หากได้รับเชื้อ อัตราการเป็นโรคสูงมาก และมีอัตราตายมากกว่า 50%

3.จะรู้ว่าติดเชื้อเมื่อไร

     1. อาการในระยะแรกจะแยกได้ยากจากโรคที่มีไข้สูงอื่นๆ เช่น มาลาเรีย ไทฟอยด์

     2. หลังได้รับเชื้อเฉลี่ย 1-2 สัปดาห์จะมีไข้สูง ปวดหัว ปวดตามตัว อ่อนแรง คล้ายไข้หวัด

     3. ต่อมาจะมีเลือดออกตามอวัยวะต่างๆ  และผิวหนัง ระบบต่างๆ ล้มเหลว เสียชีวิตได้ใน 1-2 สัปดาห์

     4. การยืนยันการวินิจฉัยโรคต้องอาศัยการตรวจในห้องแล็บ โดยตรวจหาเชื้อ หรือภูมิต้านทานต่อเชื้อ

     5. การตรวจต้องทำในห้องแลปที่มีมาตรการความปลอดภัยสูงสุด (ระดับ 4) ซึ่งยังไม่มีในประเทศไทย

4.รู้จักเชื้อนี้ไปทำไม

     1. ควรติดตามสถานการณ์อย่างมีสติ  ไม่ต้องหวาดกลัว 

     2. ยังไม่เคยพบในประเทศไทย  โอกาสที่จะพบโรคมีได้ แต่น้อย

     3. ยังไม่มียารักษาจำเพาะ  ไม่มีวัคซีนป้องกัน  ต้องรักษาประคับประคองตามอาการ

     4. ผู้ที่มีความเสี่ยงคือคนที่ใกล้ชิดสัมผัสผู้ป่วย เช่น บุคลากรทางการแพทย์ ญาติ และคนทำศพ

     5. ถ้ามีไข้สูงและสงสัยติดเชื้อ ต้องแจ้งแพทย์ว่ามีประวัติสัมผัสผู้ป่วยหรือเดินทางไปถิ่นระบาดหรือไม่

5. เราจะป้องกันอย่างไร

     1. ยังไม่มีข้อห้ามในการเดินทางไปในถิ่นระบาด แต่ควรหลีกเลี่ยง

     2. เมื่อยังไม่มีผู้ป่วย ใช้หลักการรักษาสุขอนามัย-รักษาความสะอาดทั่วไป

     3. ถ้ามีผู้ป่วย/ผู้ที่อาจติดเชื้อ แพทย์จะแยกตัวผู้ป่วยทันทีและควบคุมการสัมผัสขั้นสูงสุด

     4. ผู้ป่วยที่หายจากโรค จะมีเชื้อในเลือด น้ำเหลือง สารน้ำ ที่ยังแพร่ให้คนอื่นได้อีก 1-2 เดือน

     5. เครื่องใช้ วัสดุ ที่สัมผัสกับผู้ป่วย ต้องทำลายหรือล้างด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อทันทีอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ด้วยความร้อน 60 ° C  นาน 30 นาที,  ต้มเดือด 5 นาที,  อบด้วยรังสีแกมม่า/ยูวี หรือใช้น้ำยาฆ่าเชื้อทั่วไป (เช่น โซเดียมไฮโปคลอไรท์)

 
รวบรวมจากแหล่งข้อมูลอ้างอิงของ WHO